Inflasi adalah parah di dalam sistem Kapitalis
Lapuran daripada Lloyds TSM Private Banking
mengatakan bahawa harga sebuku roti telah bertambah daripada 37 pence kepada
1.24 pound British (GBP), manakala harga 100 g kopi telah naik 176% daripada 0.97
GBP kepada GBP 2.68. Dan harga rumah telah menyaksikan kenaikan yang paling
besar iaitu sebanyak enam kali ganda , sementara harga emas satu Troy ounce
menyaksikan kenaikan sebanyak 439%, kesemuanya berlaku pada jangka masa 30
tahun, dari 1982 sehingga sekarang. Ini bermakna bahawa di dalam jangkamasa
selama 30 tahun, GBP telah mengalami penurunan sebanyak dua pertiga, atau
bermakna sekarang GBP mempunyai hanya 33% kuasa membeli jika dibandingkan
dengan 30 tahun dahulu. Llyods TSB juga menjangkakan bahawa GBP 100 masa
sekarang akan mempunyai nilai yang sama seperti GBP 229 dalam masa 30 tahun
yang akan datang [1].
Sandaran kepada emas telah ditamatkan pada
tahun 1971 apabila berakhirnya perjanjian Bretton Woods pada tahun 1971. Dari tahun
1945 sehingga 1971, 1 Troy ounce emas (bersamaan dengan 31.1 gram emas) boleh
ditukarkan dengan US dollar (USD) 35, dan USD adalah bersandarkan kepada emas
pada masa itu, sebelum 1971. Pada tahun 1971, US telah memansuhkan sandaran USD
kepada emas maka USD telah menjadi fiat
currency atau matawang yang tidak disandarkan kepada emas. Dan selepas
1971, banyak di kalangan matawang negara-negara lain di dunia telah menjadi floating currency (matawang yang tidak
disandarkan kepada USD dan juga emas), atau matawang yang nilainya bergantung
kepada turun-naik harga jual-beli di Foreign
Exchange market (Forex) atau pasaran matawang. Ada juga matawang beberapa
negara yang kadarnya diikat oleh USD, tetapi bukan kepada emas. Ini telah
menjadikan matawang terutamanya floating
currency yang nilainya bergantung kepada jual-beli di Forex terdedah kepada
serangan oleh penyangak matawang (currency
speculators), sebagaimana yang berlaku kepada negara-negara Asia Tenggara
dan juga Timur Jauh seperti Korea dan Jepun. Ini menyebabkan Malaysia telah
mengikat kadar Ringgit menjadi 3.80 kepada 1 USD untuk mengurangkan penurunan
nilai Ringgit di pasaran antarabangsa. Juga Argentina yang mengalami krisis
matawang pada tahun 1999-2002, telah berbuat langkah yang sama, mengikat
matawang peso menjadi tetap untuk mengurangkan penurunan nilai matawang
tersebut.
Ahli ekonomi, walaupun tidak kesemuanya,
masing-masing bersetuju bahawa kadar inflasi termasuk inflasi tegar (hyperinflation) adalah disebabkan oleh
kadar pertambahan matawang untuk mengimbangi kadar pertambahan ekonomi. Apabila
kadar permintaan terhadap sesuatu barangan bertambah, maka harga barangan
tersebut juga bertambah. Jadi bank pusat akan mencetak lebih banyak matawang
untuk mengimbangi kenaikan harga, dan bank pusat boleh berbuat demikian
sekiranya matawang tidak bersandarkan emas. Tetapi dengan berbuat demikian,
maka setiap unit matawang yang dicetak akan mengalami kekurangan nilai, atau
kuasa membeli setiap matawang akan berkurangan, yakni setiap unit matawang
boleh membeli quantiti barangan yang semakin kurang. Jadi inflasi juga bermakna
kadar pertambahan matawang yang lebih besar jika dibandingkan dengan kadar
pertumbuhan ekonomi. Secara kasarnya, ahli ekonomi merujuk inflasi sebagai
kenaikan harga barangan dan perkhidmatan, walaupun ianya juga dikenali sebagai
penurunan nilai matawang. Sekiranya matawang negara adalah bersandarkan kepada
emas, walaupun terdapat kenaikan permintaan terhadap barangan, bank pusat tidak
boleh mencetak tambahan matawang, sebab pertambahan matawang tersebut akan
menjadikan sebahagian daripada jumlah matawang adalah tidak bersandarkan kepada
emas. Bank pusat hanya boleh mencetak tambahan matawang sekiranya bank pusat
telah mendapat tambahan di dalam stok simpanan emas, dan jumlah setiap unit
matawang yang dicetak mestilah sama nilainya dengan jumlah emas yang baru di
dalam stok simpanan bank pusat.
Permintan terhadap barangan bertambah →
kenaikan harga barangan → Bank pusat mencetak matawang lebih → Inflasi
bertambah → krisis ekonomi, kadar pengganguran tinggi, revolusi.
Maka ini adalah kesan domino inflasi
Emas adalah suatu logam yang jumlahnya adalah
tetap di mukabumi, dan bukan seperti mawatang kertas yang boleh dicetak
sewenang-wenangnya oleh bank pusat. Emas baru tidak boleh diciptakan oleh ahli
sains daripada bahan lain seperti besi, tembaga dan lain-lain. Sekiranya
permintaan terhadap sesuatu barangan bertambah, maka ia juga akan menyebabkan
permintaan terhadap emas juga bertambah. Atau dengan lain perkataan satu unit
emas akan mempunyai nilai bertambah daripada dulunya, dan satu unit emas akan
mempunyai kuasa membeli yang bertambah dari dulunya. Itulah sebabnya harga
rumah boleh naik enam kali ganda, tetapi harga emas juga naik 440% [1].
Walaupun banyak kekayaan telah dijanakan sekarang berbanding dengan 30 tahun
lepas, tetapi kos kehidupan masih bertambah dan kuasa membeli wang kertas menjadi
semakin kurang.
Menurut Lawrence H. White,
seorang Profesor Sejarah Ekonomi, sistem ekonomi yang bersandarkan kepada emas
jarang-jarang mengalami inflasi melebihi 2% setahun [2].
Dan Peter Bernholz [3],
berkata bahawa kadar inflasi yang sangat besar telah berlaku pada kurun ke-20,
di negara-negara di mana sandaran kepada wang logam (emas) telah ditamatkan.
Di dalam Daulah Islamiyyah, sistem matawang
adalah bersandarkan kepada dinar dan dirham (emas dan perak), di mana 1 dinar
adalah bersamaan dengan 4.25 gram emas, dan 1 dirham adalah bersamaan dengan
2.975 gram perak.
Abu Bakar Ibn Abi Maryam melaporkan bahawa beliau mendengar Rasulullah
s.a.w bersabda akan tiba satu zaman dimana tiada apa yang tinggal dan boleh
digunakan oleh umat manusia maka simpanlah dinar dan dirham (yakni emas dan perak).
Musnad Imam Ahmad ibn Hanbal
Wa Allahu A’lam.
Rujukan:
[1] http://uk.finance.yahoo.com/news/a-pound-now-%E2%80%98worth-33p%E2%80%99-114714460.html
(diakses pada 1 Mac 2013)
[2] http://www.econlib.org/library/Enc/Inflation.html
(diakses pada 1 Mac 2013)
[3] Bernholz, Peter. Monetary
Regimes and Inflation. Cheltenham, U.K.: Edward Elgar, 2003.
